Pastorzy i administratorzy parafii ewangelicko-augsburskiej w Węgrowie

Pastor (łac. pastor – pasterz) – w Kościołach protestanckich duchowny, który pełni obowiązki duszpasterskie w zborze. Mianowany jest przez organy centralne danego Kościoła (np. synod, generalną konferencję), bądź jest powoływany przez kongregację wiernych (zbór) w drodze demokratycznego wyboru.

W dawnej Polsce pastor był nazywany także ministrem (łac. minister znaczy sługa.

W Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce używanie pojęcia „pastor” jako grzecznościowego zwrotu częściowo zanikło na rzecz „księdza” (zwroty „Proszę księdza”/„Księże…”); duchowni luterańscy nazywani byli w Polsce księżmi już w XVI wieku^[2]. Duchowni ewangeliccy częściej są nazywani pastorami przez katolików, niż przez samych współwyznawców.

źródło: Wikipedia ( https://pl.wikipedia.org/wiki/Pastor )

Konfesja Augsburska (CA art. XIV) pisze: „O urzędzie kościelnym naucza się, iż nikt w Kościele nie powinien publicznie nauczać ani wygłaszać kazań, ani udzielać Sakramentów, jeżeli nie został we właściwy sposób powołany” („rite vocatus”).

źródło: ( http://old.luteranie.pl/pl/files/file/ps.pdf ) Pragmatyka Służbowa Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego w Rzeczpospolitej Polskiej

Przy opracowywaniu listy pastorów i księży parafii ewangelicko – augsburskiej w Węgrowie do roku 1939, wykorzystano materiały źródłowe:

1. Eduard Kneifel “Die Pastoren der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen”

2.Eduard Kneifel “Das Werdenund Wachsen der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen 1517-1939”

3. Gerhard König „Personalverzeichnis der Evangelischen Kirchen in Polen 1935-38”

Nota biograficzna:

ks. Eduard Kneifel

Eduard Kneifel studiował teologię w Lipsku i Rostocku (1919-1922) 4 listopada 1923 r. został ordynowany i przydzielony jako wikariusz do parafii św. Trójcy w Łodzi. Następnie został proboszczem w Brzezinach (1925-1939). Od listopada 1939 do czerwca 1940 roku pełnił funkcję proboszcza i superintendenta w Tomaszowie Mazowieckim. Później został drugim proboszczem parafii św. Mateusza w Łodzi, w 1941 roku duchownym w parafii Grabieniec k, Łodzi, a w latach 1942-1945 proboszczem w Zgierzu.

Od roku 1945 przebywał na terenie Niemiec Zachodnich. W latach 1945-1946 organizował w Ansbach pomoc dla Niemców wysiedlonych z Polski. W latach 1947-1948 był proboszczem w Edermissen, następnie w Arle koło Norden (1948-1950). Po przystąpieniu do hanowerskiego Kościoła krajowego pełnił obowiązki duchownego w Gifhorn (1950-1953), w Niedermarschacht nad Łabą (1953-1964). W roku 1956 uzyskał doktorat na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Hamburgu. Zajmował się historią kościoła ewangelickiego, w tym głównie Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego na ziemiach polskich.

Wybrane publikacje:

Geschichte der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen, Roth bei Nürnberg 1964;
Die Pastoren der evangelisch-augsburgischen Kirche in Polen. Ein biographisches Pfarrerbuch mit einen Anhang, Eging 1968;
Die evangelisch-augsburgischen Gemeinden in Polen 1555-1939. Eine Parochialgeschichte in Einzeldarstellungen, Vierkirchen über München 1971;